To był dzień „ośmiu wspaniałych”. Sami chłopcy, w różnym wieku i rzecz jasna o różnych charakterkach. Wystartowaliśmy o 10: 00 i zaczęło się. Program był dość napięty, choć mieliśmy do dyspozycji, aż cztery godziny. NeuroPlastyka „pełną gębą” wystartowała w Rzeszowie. Nie było Cię tam? to pozwól, że napiszę kilka słów, czym ona jest.
NeuroPlastyka jest barwna, pachnąca, o różnej fakturze. Pobudzamy zmysły, takie jak węch, wzrok, dotyk czy smak. Każdy taki bodziec w przypadku „małego” człowieka pobudza do powstawania nowych połączeń nerwowych. Im ich więcej tym łatwiej się myśli… no i szybciej podejmujemy decyzje. Tym samym naturalnie dążymy do uczenia się… Pobudzając mózg do pracy dzieci/uczestnicy wracają na naturalną drogę do rozwoju. Same dążą do czerpania z otoczenia i analizy swojego środowiska. Trochę w dzisiejszych czasach niedoceniana Edukacja Plastyczna jest podstawą prawidłowego, pełnego ekspresji, rozwoju dziecka. To właśnie zajęcia plastyczne pozwalają nam sięgać do zasobów podświadomości i wyciągać z niej żywą i nieograniczoną kreatywność. Na warsztatach poznasz niezwykłe techniki plastyczne z produktów codziennego użytku.
Warsztaty NeuroPlastyki to wykorzystanie produktów spożywczych, ekologicznych barwników w konfrontacji z dziecięcą wyobraźnią.
Początkowo magia kolorów, z czasem doświadczenia Newtonowskie i mocne nastawienie na odkrywanie. Zależy nam na „procesie decyzyjnym”. Dajemy dzieciom narzędzia, składniki i podajemy prostą zasadę np. „mieszasz te dwa składniki razem”. Natomiast nie podajemy dokładnych miar i to dziecko samo decyduje, jakich proporcji użyje. W tym momencie pociecha ma duże pole do popisu. Całość warsztatów oprawiona jest w opowieści, zagadki i angażowanie dzieci w dyskusję. Po zakończeniu tak intensywnych i kreatywnych warsztatów, tradycją jest, aby odtańczyć „taniec zwycięstwa” w towarzystwie baniek mydlanych. Warsztaty są bez limitów wiekowych. Znajdzie się coś i dla najmłodszych i tych trochę starszych.
Istny szał…
Chłopcy pokazali, na co ich stać. Były radości, ale i małe smuteczki. Byli tacy, co chcieli przejąć kontrolę i tacy, co momentami nie mieli ochoty działać z grupą. Niestety nie zrobiliśmy wszystkich punktów z programu, ale i tak było mnóstwo wrażeń. Zdziwiło mnie, że chłopcy woleli bawić się zabawkami niż oglądać „jakieś tam” eksperymenty, ale przecież nikogo do niczego nie zmuszamy. Był moment, ze każdy chciał, czego innego. Jedni grać, inni budować, ktoś się boczył w szatni, a ktoś chciał więcej. Postanowiłam, że odpalę bańki mydlane. I nastał „względny” spokój, bo wszyscy zaczęli tańczyć i szaleć. Generalnie było fajnie i takie też wygłosiła młodzież opinie. Domyślam się, że tych Ośmiu Wspaniałych mało przekaże informacji rodzicom tak, więc krótko opisze program…
Program, a się działo…
- Na wejściu zgadywaliśmy kolory, bo barwniki potrafią inaczej wyglądać w słoiczkach, a w rzeczywistości przy kontakcie z wodą, zmieniają kolor proszku np. z ciemnego, prawie czarnego w zielony. Porozmawialiśmy sobie troszkę o kolorach, a fajne „niteczki”, które powstawały z barwników naświetlaliśmy z różnych stron akwarium i przyglądaliśmy się cieniom na ścianie.
- ... Nie załamuj się – Zrobiliśmy dokładnie to samo, ale w butelce 5cio litrowej. Na ścianie powstały kolorowe „okienka”.
- Czy jest coś stałe i płynne równocześnie? – tutaj chłopcy wsypali trochę barwników do swoich butelek, każdy w wybranym kolorze. Po dokładnym wymieszaniu do kolorowych misek każdy dostał trochę skrobi ziemniaczanej. Podczas fantastycznej zabawy polegającej na „miętoszeniu” tejże mąki, dowiedzieliśmy się jak powstaje taka mąka ziemniaczana. Trochę wody z ulubionym kolorem, przyprawy, zapachy i powstała gotowa „magiczna ciecz”, która jest niezgodna z hydrodynamicznym prawem Newtona. Jest równocześnie ciałem stałym i płynnym. Powymienialiśmy się kolorami i powstały kolorowe ciasta.
- Sypiesz ją do ciasta – gdy już się wyszaleliśmy czas przyszedł na mąkę pszenną. Zapytałam, z czego się ją robi i usłyszałam, że z „pszczół”… Był głośny, śmiech i kolejne pomysły jak z „miodu”. Oj działo się. Nasza „magiczna ciecz” przestała być magiczna i w sumie stała się sucha.
- To z rzepaku, to z nasion – dodatek oleju zmienił jej konsystencję, a intensywne wyrabianie dało nam typową, choć w sumie nie, nietypowa ciastolinę, bo przecież była własnoręcznie przez naszych chłopców zrobiona a niekupiona w sklepie.
- Neurodywan – każdy oddzielił sobie trochę ciastoliny do woreczka a resztę ładnie rozgnietliśmy na podłodze, wszyscy obok siebie. Posypaliśmy ciasta ryżem, fasolą, makaronem, grochem, soczewicą. Ale to nie koniec, wszyscy po tym chodzili i masowali sobie stópki 🙂
- Farbka witrażowa – taka, aby kleić do okna, ale nie zdążyła zastygnąć, za to dodawaliśmy, to skrobi ziemniaczanej, to mąki pszennej i powstały kolejne konsystencje.
- Mlekiem malowane – mleko i nasze barwniki. Nauczyliśmy się jak nabierać płynu w rurkę, aby bezpiecznie i na sucho przenieść go na nasze mleko. Powstały kolorowe zawijasy a gdy dodaliśmy oleju to już był istny „kosmos”
- Kropeczkowy papier – wystarczyło małe kartki zamoczyć a po ich wyciągnięciu otrzymywaliśmy właśnie kropkami malowany papier.
Małe Neuronki eksperymentują:
- …gdzie pieprz rośnie – sprawdzaliśmy czym jest napięcie powierzchniowe.
- kolorowe wybuchy – typowe bezpieczne choć śmierdzące wybuchy dzięki wodorowęglanowi sodu i? no właśnie, zgaduj.
- lawowa lampa – co powstaje gdy zmieszany wodę, olej, barwniki i alkasaltzer?
- zassij się… – czary mary, hokus tralalala a różowa woda wlazła do szklanki cała 🙂
- walka z grawitacją – czy kartka bez kleju się klei?
- ciepło – zimno – poznaliśmy różnice w gęstościach wody w zależności od temperatury i sprawdziliśmy to w praktyce 🙂